Writings on Archery from the Islamic and Western Worlds:
http://muslimheritage.com/topics/default.cfm?TaxonomyTypeID=14&TaxonomySubTypeID=-1&TaxonomyThirdLevelID=-1&ArticleID=1179Arap Okçuluk
Okçuluk en dikkat çeken İslami askeri teknolojinin yönü
tarihçiler İslam askeri tarihinde böylesine önemli bir rol oynadı çünkü. Kesinlikle hoşlanır
Hadiste yüksek bir durum bazen neredeyse mistik bir etkinlik olarak kabul edilmiş ve.
Ancak, İslam okçuluk gelenekleri at ile eş anlamlı olmadığını belirtmek önemlidir
okçuluk. Ilk Müslüman Araplar arasında Okçuluk bir piyade olayı olduğunu ve bu yüzden büyük ölçüde kaldı
the mid-second/eighth yüzyılda halifeliğin ʿ Abbasi darbe sonrasına kadar. Ayrıca,
Bu piyade okçuluk geleneği, İslam dünyasının batı bölgelerinde baskın kaldı
hatta orada basit Arap yay gibi büyük ölçüde ve Farsça ve Türkçe stilleri yerini rağmen
kompozit yaylar.
1. İslam öncesi plan ve erken İslam dönemi
Erken Arapça şiir ile silahlı şampiyon tek tek mücadele çok yapmasına rağmen
1 / 8Arabian Okçuluk - tarihi bakış
D. Nicole tarafından yazıldı
Çarşamba, 26 Mayıs 2010 09:38 - Son Güncelleme Çarşamba, Mayıs 26, 2010 10:45
kılıç, kuzey Arap aşiret kuvvetleri dahil savaşlar büyük ölçüde katılmış gibi görünüyor
savaşa ayak askerler önceki mızrak-silahlı süvari küçük bir elit ile piyade okçular.
Olarak yedinci / korunmuş güney Arap krallarının Benzer şekilde geleneksel savaş dizi
on üçüncü yüzyılda Hint-İran Fahruddin er-Din Mubārakshāh askeri kılavuzu, oluşan
ayak askerlerin önemli birimleri çok küçük monte oluşumları tarafından desteklenmektedir. Bu arada
askeri okçuluk İslam öncesi Berberiler arasında hemen hemen hiç gibi görünmektedir
Kuzey Africa.Given Böyle bir miras, şaşırtıcı olmadığını Arap-İslam ilk dalga
fetihler büyük ölçüde piyade, okçu olan kimi büyük bir kısmı tarafından yapılmıştır.
ilk Müslüman Araplar genel bir saldırı stratejisi içinde taktik savunma savaşları savaştı. Bu
piyade okçu toplu sık sık yerleştirildi rağmen, okçuluk skirmishing başlamak eğilimi
yamaçlarında. Bu tür taktik artan rağmen, geç Emevi zamana kadar kullanılmaya devam
saldırgan süvari bağımlılığı gibi doğrudan da piyade okçu kullanmak üzere bir artış eğilimi
diğer ayak askerlerin desteği. Aşağıdaki yüzyıllarca önemli bir değişiklik olmuştur
aslında statik Levanten okçuluk ile Ortadoğu savaş geleneksel karakteri,
gelenek mobil at okçuluk bir Orta Asya geleneği ile birleştirilmesi. Sonuç olarak çok daha
ortaçağ İslam ordularının bile edemeyeceğiniz beceri ve taktikleri çok daha fazla sayıda üzerine çizebilirsiniz
Avrupalılar hatta Moğollar.
Bizans orduları Avar düşmanları çok şey öğrenmiş olması, temel olabilir
İlk / yedinci yüzyılda Orta Doğu okçuluk kuvvet. Araplar büyük ölçüde görünüyor bu zamana kadar
yerine Sasani-İran okçuluk teknikleri daha Bizans kullanılarak edilmiş. Erken Bizans
okçular çeşitli parmak kullanarak kiriş geri çekerek kendi yöntemini değiştirmek için tavsiye edildi
daha güçlü Orta Asya başparmak çizmek yanı sıra çizer ve zaman yürüyerek olduklarını
muhalefetin etrafında alma umuduyla Düşmanların sırada bir açı çekim için eğitilmiş
kalkanlar. Bizans okçuluk da çekim hızı üzerinde nüfuz gücü vurguladı. Olup olmadığını
benzer eğitim almış erken Caliphal ordularının piyade okçular bilinmemektedir. Aksine
erken Araplar, iki büyük İslam öncesi Orta Doğu imparatorluklarının ordularının da geniş yer
at okçu sayısı, ancak her iki durumda da bu normal olarak atılan ok ise onların bağlar
sipariş saflarında hala duruyorlardı. Ancak bu taktik, profesyonel tarafından devam ettirilecek
değil, ortaçağ İslam dünyasının göçebe, at okçular tarafından. İslam öncesi Sasani-İran
Okçular görünüşe göre yayın güçlü sözde Avar formu kabul ve güvenmeye devam etti
birincil taktik olarak yüksek hızlı duş çekim. Bu bakımdan çeşitli formları dayanıyordu
okçuluk parmak çizmek bir Sasani sürümü de dahil olmak üzere çizmek, hangi bir okçu korumalı
deri bir kapak ile sağ elinin parmakları. Basit tek parça ahşap arada yaylar
inşaat, özellikle gelen Nubians arasında, birçok bölgede kullanılmaya devam
el-Mas ʿ Udi (ö. 345/956) göre, Hicaz ve Yemen İslam öncesi Araplar "kabul
yay kullanımı. "Gerçekte bu geleneği içinde muhtemelen piyade ortak mirası yansıyan
okçuluk teknoloji ve taktik. Geleneksel veya tipik Arap yay açıkça bir piyade oldu
silah ve bazı ahşap çıta tek yapılmış basit yay olmasına rağmen, diğerleri edildi
birbirine yapıştırılmış birkaç kat inşa edilmiştir. Diğer referanslar ithal olduğunu göstermektedir
Bileşik yaylar da biliniyordu. Başka bir özel silah bu etrafında görünüm getirmişti
okçu bir kullanarak küçük, dart gibi ok atmak için etkin zaman ok-rehber,
sıradan yay. Ilk olarak Orta Doğu'da söz olsa da kesin kökeni bilinmemektedir
Bu solenarion olarak bilinen Bizans kaynaklarında. Müslümanlar muhtemelen öğrendi
Bizanslıların ve onlar gibi, Orta Asya ve tacize karşı etkili bulundu
at okçu. Bu rağmen Müslümanlar ayrıca, pelet-yay veya qaws el-bunduq kabul
2 / 8Arabian Okçuluk - tarihi bakış
D. Nicole tarafından yazıldı
Çarşamba, 26 Mayıs 2010 09:38 - Son Güncelleme Çarşamba, Mayıs 26, 2010 10:45
yerine savaş daha av kullanılır.
2. Mid-second/eighth itibaren mid-fifth/eleventh yüzyıllara
Bir adı veya unvanı kıyasla daha hayatta kalmak için ilk Arap askeri kılavuzları biri de İbn tarafından
Geç üçüncü / dokuzuncu yüzyıl Kuteybe el-Dīnawarī. Bu biraz teorik ve esas olarak
süvari rolü üzerinde duruluyor. Yürüyüş günü Ancak, piyade okçuları yerleştirildi
, zırhsız süvari arkasında kendilerine olan zırhlı süvari arkasında merkezi.
Üçüncü / dokuzuncu yüzyıl askeri tez Muhtasar Siyāsat dahil olmak üzere çeşitli kaynaklardan,
el-Ḥurūb, Ebu Sa ʿ id el-Sha ʿ Rani el-Harthamī tarafından belirtmek açık savaşta piyade Okçular '
Geleneksel yer zırhlı mızrak-silahlı piyade arasına arkasında ama öncesinde bir
süvari. Piyade her iki oluşturduğu üzerinden atlı verebilecek alanlar oluşturmak için bir kenara çekti
karşı ücretleri başlatmak. Biraz daha sonraki bir tarihte, hangi sadece bir keyfi doğası yansıtabilir
kaynakları kalan, piyade okçuları spearmen öncesinde yer olabilir. Olmasına rağmen
Kimden yetkili piyade okçuları etkinliğini veya durumu bir düşüş kanıt
Orta Doğu, ʿ Abbasi askeri sistemlerde altıncı / onikinci yüzyıllara onuncu / dördüncü
altın çağ çok sonraki hanedan için ideal kaldı. Burada kayda değer bir
Gerçekte olabilir İslami dizideki "Etiyopya" okçu Bizans açıklaması
Erken Fatımi hizmet Nubians veya Sudan. Onlar kapitone zırh giymek söylendi, çok kullanmak
büyük kompozit yapı daha basit değil ve yaylar, ve öncesinde kendi faaliyet
süvari. Diğer pek çok Müslüman ayak askerler gibi, onlar için süvari arkasında terki sürüp
Bu erken dönemde büyük stratejik mobility.The ana değişiklikleri gerçekleştirmek ilgili
okçu, oldu en önemlisi bu köle işe ghulāms veya Memlûkler
Doğu ve onuncu / dördüncü yüzyıldan itibaren Orta İslam topraklarını elit kolordu. Onlar
yay kullanmak için eğitim almış, aynı zamanda yakın dövüş silah kullanımında usta idi. A
Basra el-Câhız (ö. 255/868-9) tarafından yazılmış çeşitli halkların esas hakkındaki didaktik argüman,
, Türk gücü onun ok yattığını ama bunlar olmadan zayıf olduğunu ifade etti ki
the Khurāsānī güç Bağdat'ın ABNA ʾ piyade yetenekli olduğunu kılıcını yatıyordu, ama
Tüm silahları ile. Diğer kaynaklar Türk Ghulam at okçu Farsça kullanılır nasıl tarif
parmak, bir deri yarım iş eldiveni ile berabere
yanı sıra daha yorucu ama daha güçlü bir Türk-Moğol başparmak çizin. Savaşında
223/838 gibi asker Dazimon (Toqat) bir Bizans ücret yenmek için disiplinli saflarında vurdu
neredeyse kesinlikle yüksek yoğunluklu "duş sürekli etkinliğinin bir örnek ne de
yerine bireysel düşmanlar da daha hedef alanda "çekim. Tam olarak eğitilmiş at okçu oldu
sözde iki, sol elinde bir demet alınan beş oklar, kaybetme yetenekli ve
bir buçuk saniye. Belki bir abartı olsa da, at ideal becerileri belirtilen
okçuluk. Yayını Roma döneminden bu yana Ortadoğu'da hayatta olabilir ya da olabilir
Çin yeniden yürürlüğe edilmiş, ya da yeniden ortaya çıkma kombinasyonu sonucu olabilir
faktörler. Büyük kare veya duvara monte tatar yayı açıkça onuncu yüzyıldan kalma / dördüncü geç biliniyordu
İran ve sözde cirit kadar büyük oklar vurdu. Onun Farsça isim charkh (Ar. jarkh) olabilir
bir ırgat tarafından yayılmış olduğunu gösterebilir "tekerlek" olarak tercüme edilebilir. Daha fazla
ayrıntılı Arapça qaws el-ziyār iki bir burulma güçlü mancınık olarak yorumlanır oldu
ayrı bir silah. Ancak, dönem ziyār güç kaynağı sevk ve de kullanılabilir
Tek kollu, torsiyon güçlü kuşatma silahları için. Küçük yayını Müslüman yürüyerek kullanıldı
3 / 8Arabian Okçuluk - tarihi bakış
D. Nicole tarafından yazıldı
Çarşamba, 26 Mayıs 2010 09:38 - Son Güncelleme Çarşamba, Mayıs 26, 2010 10:45
dördüncü / onuncu yüzyıldan itibaren asker ve genellikle "ayak / ayaklar" ya da tespit edilmiştir
"Üzengi" yay. Eski ve büyük doğrudan bowstave üzerinde ayak koyarak yayılmış oldu
ikinci hisse senedi ön ekli bir ayağı için bir metalik üzengi sahipti. Ancak,
Bu erken el yayını birincil füze silah olarak kompozit yay atmak değildi
İslam dünyasının, belki de kendi ana rakip gelişmiş çünkü
oldukça ilkel basit yay daha bileşik yay. Yaylı tüfek, ancak bir rol oynadılar
Bu dönemde kuşatma ve deniz savaş.
3. Türk-Moğol ve Hint etkisi
Merkez asker-Müslüman Asya ya da geçersiz başka-teyit yazılı açıklamalar
Bu kültürlerin içinde at okçuluk önemi. Onların askeri gelenekler dayanmaktadır
at okçuluk taciz ve yayılma taktikleri ve bu olana kadar öyle kalacak
ateşli silahlarla donanımlı modern orduları tarafından boğulmuş. Erken İslam Arapça kanıt
dönemde İslam öncesi Orta Asya Türk süvari hafif ve swifter olma eğilimi doğruladı
Müslüman muhatapları daha süre zırhlı yakın dövüş oranı sorunu
Yedinci / on üçüncü yüzyılda Moğol orduları içinde neredeyse zırhsız at okçu için süvari
tartışma konusu olmaya devam etmektedir. Kanıt, önce ve sonra, bu Moğol orduları gösterir
onların batı Hanlıkları çoğu tarafından İslam'ın kabulü, genellikle sırasında ok yaylım ateş
atlı dalgaları, tekrar şarj eder. Bu muhtemelen ilgili tek veya sınırlı sayıda
yakın mesafeden çekim ve uzun menzilli taciz ek olarak yapılmıştır. Bir yüzyıl
bir buçuk sonra Timur Lang Moğol ve İslam Ortadoğu hem de etkili kullandı
at okçuluk taktikleri, piyade okçular da bir rolü sahipti. Yayını devam
Moğol fethinden sonra İran kuşatma savaş kullanılır. Bunlar büyük ve dahil
sözde Çoklu charkh kaman onun Farsça isim rağmen, neredeyse kesin olduğu,
Uzakdoğu'dan tanıttı. Diğer konularda tatar yayı olarak kabul edilmeye başlandı
İslam dünyasının en doğu bölgelerinde "Batılı" silah olsa da bu bağlamda terim
Babür Hindistan ve İran'dan bakıldığında "Batılı" de Ortadoğu anlamına geliyordu. Hindistan kendi vardı
İslam okçuluk üzerine okçuluk gelenekleri, ancak onların etkisi sınırlıydı. Klasik göre
Atharvaveda askeri ve idari metin, Hint piyade okçular bir diz çökmüş çekilmiştir
pozisyon çok benzer mızrak ve cirit, silahlanmış ayak askerler tarafından desteklenen
Yedinci / on üçüncü yüzyılda İslam kuzey Fahruddin er-Din Mubārakshāh savunduğu taktikler
Hindistan. O ayak askerlerinin dört sıkışık sırada sadece üçüncü bir savaş dizi tavsiye
okçu idi. Cirit ile silahlı adamlar ön sırada oluşan ve herhangi bir gösterge olduğunu yoktu
arka süvariler yay ile silahlı edildi. Öte yandan, filler net olarak görev yaptı
Okçular ve cirit atıcılar her ikisi için de avantajlı puan. Gerçek şu ki sırasında dördüncü / onuncu
yüzyıl, ve bir dereceye kadar sonra, Hint okçular da omuzlarında kendi quivers asılı
yerine monte okçuluk daha piyade sürekli baskın işaret etti. Basit yay
değil en yay bambudan yapılmış olsaydı, Güney ve Güneydoğu Asya'da hayatta, ama burada çok
veya kamış yerine ahşap. Bu tür silahlar Hint okçular eski yüksek bir üne sahip
ama zaman şimdi Müslüman okçu bileşik yaylar tarafından üstünlük sağladı edildi. Basit yay edildi
Ayrıca İslam öncesi dönemde Güneydoğu Asya savaşçılar tarafından kullanılır. Kompozit yay vardı
yine de İslam gelmeden önce Hindistan'da uzun biliniyor, ancak uygun olmayan kanıtlamış oldu
Bölgenin iklimi bir yöntem kadar lak ile su geçirmez onlara bulundu, olarak görüldüğü
geç ortaçağ dönemi sonrası.
4. Daha sonra ortaçağ dönemi
4 / 8Arabian Okçuluk - tarihi bakış
D. Nicole tarafından yazıldı
Çarşamba, 26 Mayıs 2010 09:38 - Son Güncelleme Çarşamba, Mayıs 26, 2010 10:45
Selçuklu Türklerin varış Orta Asya at yaygın ama kısa dominant olmasını sağladı
okçuluk dağılma ve taciz taktik İran içinde, Orta Doğu parçaları ve
Anadolu'da yeni fethetti. Bir süre sonra, alanında kendi gelenek konsantre
duş-çekim at okçuluk sürekli canlandırdı. Bu bölgelerin dışında Saljūqs az vardı
kurulan İslami okçuluk geleneklerin etkisi. Ayrıca, Türk taciz okçuluk
, raporun ikinci yarısında parçalanmış Arap ordularına karşı başarmıştı taktikleri
onbirinci / beşinci yüzyılda sadece birkaç yıl sonra Haçlılara karşı başarısız oldu. Ancak geç tarafından
Altıncı / on ikinci ve on üçüncü / yedinci yüzyıllarda, geleneksel Ortadoğu okçuluk beceri ve
ilgili taktikler yeterince Haçlılar karşısında Eyyubi ve Memluk kuvvetleri için canlandırmıştı
daha büyük bir güvenle açık savaşta. Örneğin, 587/1191 yılında Arsūf savaşında Salah
al-Din bulunuyor piyade alayı ile, üçüncü Haçlı ordusu taciz ileri gönderildi
okçular askeri kılavuzları tavsiye gibi önde kendi süvari ilerlemektedir. Gerçekte ise
Kendisinden öncekilerin Müslüman asker borç, çeşitli eğitim kılavuzları da tanındı süre
Birçok görünüşte kuramsal metinler altında yatan gerçeklik karşı mücadele sırasında açıktı
Haçlılar. Müslüman komutanların büyük bir amacı bir düşman süvari ayrı kaldı
onların koruyucu piyade. Bir kez elde edildiğini, düşman atları aşağı vurdu olabilir
hatta yakın savaşta ok ve, tarafından, düşmanlar 'atları birincil hedefi olmaya devam ediyor. Piyade,
artık her zaman mevcut olsa da, ile, geleneksel bir savunma rol oynamaya devam
büyük önem okçu atanan olmak ve bazen crossbowmen için. A
on üçüncü yüzyıl / yedinci Memluk süvari referans bir düşman hattının merkezinde şarj
onun bayrakları devirmek ve sinyal davulcular vurmaya, böylece karşı mahrum
iletişim onun araçlarının komutanı, ilk olarak benzer taktikler hatırladı
İslam tarihinin yüzyıllar. Mısır ve Suriye de daha sonraki ortaçağ Memlûk Sultanlığı
okçuluk ilgili olarak özellikle nerede, mevcut İslam askeri geleneklerine sadık kaldı.
Aslında, temel erken sekizinci / on dördüncü yüzyıl Memluk taktik İbn-i Haldun'un açıklaması olabilir
zor (Bosworth bakınız Orduları) Asya az Merkezi olması. O Memluk kuvvetleri devam
alışkanlıkla atından sonra bile diz çökmüş veya çekilmiş yere onların quivers boşalttı
pozisyon çömelme, her rütbe önde biri tarafından korunmaktadır. Bu da olabileceğini düşündürmektedir
sırada alternatif bir dizi ileri ve geri gitmek için eğitilmiştir. Tarafından
Altıncı / on ikinci yüzyılda bazı okçuluk önemini dikkate değer bir artış olmuştu
Kuzey Afrika'nın bazı bölgelerine. Fas olabilir, aslında, bir piyade okçuluk geleneklerini korumuşlardır
Erken İslam kez olsa da bu aynı şekilde, Endülüs geri akan olabilir nerede
önemli kalmıştı. Bu gelenek Ebu Muhammed Cemal ve yazılarında korunur
ancak son zamanlarda yıllardır ne de kabul görmüş al-Din İbn Maymun,
okçuluk sonraki bir Memluk tez olduğu düşünülmektedir. Piyade ve deve sürme rolü monte
piyade boyunca, beşinci geç / onbirinci yüzyıldan beri Murābiṭūn güçleri fevkalade olmuştu
savunma erken İslam tarzı savaş taktikleri ile. Yine de olası görünüyor eski olduğunu
Okçuluk üzerinde cirit için Berberi tercihi en az altı göçebe aşiret arasında, kalıcı
zorlar. Yürüyerek bir adam tarafından bir kalkan altından çekim başparmak ile pratik olarak
bir ok yay sağında gider çizin. Bu teknik bir erken resimli olmuştu
sekizinci yüzyıl / saniye Emevi duvar resmi ve hala sixth/twelfth- tanımlanmıştır ve
Yedinci / on üçüncü yüzyılda İslam eğitim kılavuzları, kuşatma savaş için uygun kabul ediliyor
o düşman yakın almak için bir okçu etkin olarak. Arap askeri hayatta kalan bir yakın okuma
Murda b. öyle ki gibi kılavuzları ʿ Ali el-Ṭarsūsī yanı sıra gelen mücadele ayrıntılı hesapları
Bu dönemde, ikinci saldırıya, bir at okçu bir mızrak bir adam karşı savunmasız olduğunu gösteriyor
onun sağ ya da korumasız taraftan. Bir okçu da düşman atlı bulunuyor hedefleyen tavsiye edildi
5 / 8Arabian Okçuluk - tarihi bakış
D. Nicole tarafından yazıldı
Çarşamba, 26 Mayıs 2010 09:38 - Son Güncelleme Çarşamba, Mayıs 26, 2010 10:45
saddlebow bu nedenle yüksek uçtu eğer düşük veya adam uçtu eğer ok atın isabet. Bir süvari ise
Bu adam yakın olduğu kadar beklemek okçu için daha iyiydi kılıcı ile bir okçu saldırdı
rakibi silahlı ise çekimden önce, ama daha uzak bir mesafeden çekim başlamalı
bir mızrak veya yay ile. O bir mızrakçı ve kılıç hem saldırısına ise o denemelisiniz
mızrak-silahlı adam ilk ateş. El-Ṭarsūsī göre, piyade okçular kendi yay tutabiliyordu
yatay bir duvar arkasından çekerken, süre at okçu üç ek tutmak gerekir
onların sol elinde ok çekim iken, longestablished tekniğin açık bir gönderme
duş çekim. At seçkin bir Memluk ölümü üçüncü sırasında öldürüldü
Gibi Baha ʾ al-Din İbn Shaddad tarif Acre Haçlı kuşatması, daha fazla, biraz ekler
umutsuz, detaylar. Onun geri barınma bir kaya ile durdu ve onun kadar koyunda düşmanlarını tuttu
oklar tükendi. Boğulmuş kadar onun kılıcıyla savaşan kadar ulaşamadılar yardımcı olun.
Basit bir yay yakalanan için altıncı / onikinci yüzyılda Ortadoğu'da yeterince sıradışı edildi
Örneğin Akka kuşatması sırasında Salah al-Din ile gösterilecek. Öte yandan, basit yay
bildirildi ağacı lif yapılmış dizeleri ile onbirinci / beşinci standart silah kaldı
Altıncı / on ikinci yüzyıl İslam öncesi Gana, hemen İslam güney yayılması önce
Sahara. Daha doğuda Nubians benzer akasya ağaç basit yay, kullanmaya devam etti
Eski Mısır bu, sekizinci / fourteenthcentury Etiyopya basit yay tarif ederken
Kısa bir beraberlik ve pamuklu bir dizi uzun bir silah olarak.
İslam sınırları ve hemen ötesinde kullanılan ilkel silahların aksine
dünya, gelişmiş çeşitli biçimlerde kompozit yaylar şimdi boyunca okçuluk hakim
İslam Heartlands. Basit bir tahta içeren bir tatar yayı ve etkili menzili
bowstave tam gelişmiş Türk bileşik yayın daha az ve aynı zamanda daha fazla oldu
uzun mesafelerde amacı zor. Diğer yandan aerodinamik daha kısa bir çekim
etkin ve potansiyel olarak daha ağır cıvata ve ağırlık, tabii ki, ne bir füze kendi verdi
güç delici. Bu tür silahların bir bowstaves yapılmış başlandı tam olarak ne zaman
Kompozit inşaat belirsiz kalır, ancak Suriye son arkeolojik kanıtlar
bu geç altıncı / onikinci onüçüncü / yedinci yüzyılda, kısa bir süre önce bilindiğini göstermektedir
tatar yayı inşaat böyle bir yöntem Avrupa'da kaydedildi. Not da önemlidir
Bu, aynı malzemelerin bazı bileşik yapımında olarak kullanılmıştır rağmen
el yay, iç yapısı ve tatar yayı dış şeklini tamamen bertaraf edildi
farklı. Bir daha güçlü form a bir kemer-ve-kanca en erken başvuru
el tatar yayı (bkz. geç altıncı / onikinci yüzyılda Mısır askeri kılavuzu bulunur
el-Ṭarsūsī, Traité, 110, 132) ve sert kompozit gelişimi ile ilişkili olabilir
tatar yayı lama. At sırtında çekim yaparken yerinde bir tatar yayı cıvata tutmak Benzer bir klip
ya da yüksek bir konumdan aşağıya yönelik ilk mid-eighth/fourteenth-century görünür
Mısır askeri manuel (Latham ve Paterson, Saracen Okçuluk, 87-8 bakınız), her biri
esasen Batı Avrupa gibi yaylı tüfek geleneksel görünümü bozdu
silah, İslam dünyasında sınırlı ölçüde kullanılır.
D. Nicolle
Bibliyografya
el-Ensari, ʿ U. b. I. el-Awsī, ed. ve çev. GT Scanlon, savaş bir Müslüman manuel, Tafrīj al olmak
kurūb fī Tadbir al ḥurūb,
Kahire 1961
6 / 8Arabian Okçuluk - tarihi bakış
D. Nicole tarafından yazıldı
Çarşamba, 26 Mayıs 2010 09:38 - Son Güncelleme Çarşamba, Mayıs 26, 2010 10:45
Baha ʾ al-Din İbn Shaddad, Selahaddin Eyyubi olan nadir ve mükemmel tarih, ya da, el-Nawādir
el-sulṭāniyya wa l-maḥāsin el-yūsufiyya,
çev. D. S. Richards (Aldershot 2002), 91-2
Bosworth, CE, Ebu Amr ʿ ʿ Osman el-Ṭarsūsī bulunuyor Şiyar el-thughūr ve Arap son yıllarında
Tarsus'ta kural (4th/10th yüzyıl),
Greko-Arabica 5 (1993), 183-95
İdem, B. Lewis (ed.) içinde Peygamber Orduları, İslam dünyası (Londra 1976), 205
Boudot-Lamotte, A., Qaws, EI2
Canard, M., La alay du Nouvel bir chez les Fatimides, Annales de l'Institut Orientale de
la Faculté des Lettres d'Alger 10
(1952), 364-98
Eguaras, AM, LS Pérez, ve E. De Santiago-Simon, La Ballesta Nazari del museo
Arqueologico de Granada, Cuadernos de la
Alhambra 18 (1982), 179-82
Fahruddin er-Din Mubārakshāh, Edeb el-Harb, çev. E. McEwen, IQ 18 (1974), 76-99
İdem, Edeb el-Harb wa-l-Şuja'yı ʿ bir, ed. A. S. Khwānsārī, Tahran 1969
Faris, NA ve RP Elmer, Arap okçuluk, Princeton 1945, şimdi metnini olarak kabul
7th/13th-century Fas
okçuluk uzmanı Ebu Muhammed Cemal el-Din İbn Maymun
Fries, N., Das Heereswesen der Araber zur Zeit der Omaijaden Nach Taberî, Tübingen 1921
García Gómez, E., Armas, Banderas, tiendas de Campana, monturas y correos en los anales de
El-Hakem II por ʿ Isa Razi,
Andalus 32 (1967), 163-79
Textos de Gomez Moreno de Gómez Moreno, M., Pinturas de Moros en el Partal (Alhambra)
sobre la Alhambra musulmana.
Cuadernos de la Alhambra 6 (Granada 1970), 141-82
el-Harawī el-Mawṣilī, Les Conseils du Şeyh el-Harawī à un prens Ayyūbide, çev. J.
Sourdel-Thomine, BEO 17 (1961-2),
205-66
Harmuth, E., Eine Arabischer Armbrust, Zeitschrift für Historische Waffen-und Kostümkunde 25
(1983), 141-4
el-Harthamī, Ebu Sa ʿ id el-Sha ʿ Rani, Muhtasar siyāsat el-ḥurūb, der. ʿ A. ʿ Awn ve M. Ziyāda
(Kahire 1964), 40-2
İbn Hudhayl el-Andalusi, çev. MJ Viguera, Gala de Caballeros, blasons de paladines, Madrid
1977
İbn Hudhayl el-Andalusi, çev. L. Mercier, La parure des şövalyelerinin et l'insigne des preux, Paris
1924
Basra el-Câhız, Câhız ... Türklerin açıklar konusunda ..., çev. C. T. Harley Walker, JRAS
(1915), 666, 671-2
İdem, Rasa ʾ il el-Câhız, ed. ʿ A. Harun (Kahire 1965), 45, 52-3
Klopsteg, PE, Türk okçuluk ve kompozit yay, Evanston 1947
Latham, JD, ve WF Paterson, İslami bir askeri manuel ok ağırlıkları incelendiğinde,
JSS 10 (1965), 253-61
İdem, Saracen okçuluk. Okçuluk bir Memlük çalışma (yaklaşık bir İngilizce sürümü ve fuar
M.S. 1368), Londra 1970
Latham, JD, Memluk at okçu ile ilgili notlar, BSOAS 32 (1969), 257-67
7 / 8Arabian Okçuluk - tarihi bakış
D. Nicole tarafından yazıldı
Çarşamba, 26 Mayıs 2010 09:38 - Son Güncelleme Çarşamba, Mayıs 26, 2010 10:45
İdem, gibi-sibāq Maydan, JSS 13 (1968), 241-8 anlamı
el-Mas ʿ Udi, Murucü'z-Dhahab, ed. ve çev. C. Barbier de Meynard ve A. Pavet de Courteille
(Paris 1861-1877), 2:382-3
Nishamura, D., yayını, ok-rehberleri ve solenarion, Byzantion 58 (1988), 422-35
El Sarraf, S., D. Alexander, ed., Furusiyya, vol Memlûk dönemin Furūsiyya edebiyat. 1
Yakın sanatında at
Doğu (Istanbul 1996), 118-35
Schwarzlose, FW, Die Waffen der Alten Araber, Leipzig 1886
Selby, S., Asya Okçuluk gelenekleri, Hong Kong 2003
Soler del Campo, A., La evolución del armamento ortaçağ en el reno Castellano-Leones y
Endülüs (siglos XII-XIV),
Madrid 1993
el-Ṭarsūsī, Murda b. ʿ Ali, Un Traité d'armurerie oluşturmak dökmek Selahaddin Eyyubi, ed. ve çev. C. Cahen,
BEO 12 (1947-1948), 103-60
İdem, Katkı à l'étude de l'archerie musulmane, çev. A. Boudot-Lamotte, Şam
1968
el-Zardkāsh, İbn Aranbughā, el-Anīq fī l-manājanīq, ed. I. Hintçe, Halep 1985
İdem, İbn Aranbughā el-Zardkāsh, ed Armoury manuel. F. Sezgin, Frankfurt 2004
