Topics

1

General Discussion / Jobs, Gold and Repair

« on: June 28, 2011, 12:24:31 pm »

Unless you don't have a job and spend 24 hours a day on crpg, it takes a long time to make enough gold to buy, maintain, and use any equipment.  Either the Gold has to be more or the Repair costs less (or if at all, considering that we are already buying the items).  Why is there realism in money/repair when there is no realism in the use of two handed weapons with insane agility? It would be much nicer if we could actually use any armor etc we wanted after we buy it, considering it does not take weeks/months to make enough to buy it.  For professionals such as myself, I work 11 hours a day in consulting and I don't have the time to make gold for weeks and maintain.  It takes the fun out of the game and is only beneficial for teenagers who don't have jobs.  There we go with my 2 cents, or should I say 2k gold! 

2

Historical Discussion / Persian Armor: Safavid Period (Shia Islamic)

« on: June 19, 2011, 08:24:33 am »

Here is the Safavid Persian (Iranian) Armor from the Islamic Period of Persia (Iran).  The name of this armor is called "The Four Mirrors" or "Chahar Ayneh". 

(click to show/hide)

http://i4.photobucket.com/albums/y110/Nephtys/Oriental%20Warriors/Persian_Armour.jpg Similar armor was also adopted by Azeri Turks (Turkified Persians) as well as Ottoman Turks, and Mughal Indians.  Both the Ottoman and Mughal courts spoke Persian, however the common folk spoke mostly either Turkish or Indian. 

VIDEO OF PERSIAN STYLE ARMOR USED BY MUGHALS OF INDIA:

1) http://youtu.be/0okF6YByjkU (one on one combat)

2) http://youtu.be/XqmAC5asrLU (Muslim Mughals vs. Indian Hindus)

3

General Discussion / Repair Costs

« on: June 12, 2011, 09:02:40 am »

Why are the Repair costs so high on the NA and North American servers?  Capitalism at work?

4

Historical Discussion / Ottoman Campaigns & The Army: Military Ranks

« on: May 30, 2011, 04:37:17 am »

This is a great website to get information on the military ranks of the Ottoman Empire:

(click to show/hide)

http://www.theottomans.org/english/campaigns_army/index.asp

Ottoman armies consisted of salaried kapıkulu regulars, topraklı regional irregulars, short-term levied called miri-askeris, yerli-neferats consisting of the entire Muslim population of a town called up for a local defence, and the gönüllüyan, a general mass of tribal irregulars.
The establishment of a regular army early in the 14th. Century saw the emergence of Byzantine and Classical Islamic elements in th eOttoman battle array.Byzantine influence was strong because of the important role played by Christian vassals,particularly in siege warfare.
By the 16th century Ottoman tactics had reached their classic form.within a formidable system of entrenchments, top arabalari gun-waggons and artillery stood the Sultan, his personal guard of solaks, and the Janissaries armed with arquebuses.On their immediate flanks were the armoured alti bölük housed cavalry.Azap infantry assambled in front of the artillary and to the rear, where they and the muteferika guarded the baggage train.On their flanks stood the provincial sipahi cavalry,whose tast was to draw an enemy to the azaps.They in turn would absorb the charge, then move aside to allow the artillery and Janissaries to open fire. Finally the flanking sipahis would attack and, where possible, surround the foe.The Janissaries were, of course, also trained to attack, but they did so at a rush in large closely-packed formations which rendered their gunfire largely ineffective.

Turcoman nomads, the first element in the Ottoman army , were generally known as akincis if they served for one campaign as volunteers receiving booty instead of pay,and as yürüksi if they formed a tribal contingent. Such troops were horse-archers, rarely owning more than leather lamellar armour and still using the ancient Central Asian lassoo as a weapon


Ex-Byzantine troops included cavalry and infantry. Though many used the bow, they did not employ Turcoman tactics. Most of the gazis also seem to have fought in traditional Islamic style as mixed cavalry and infantry.The horse men were known as müsellem (tax-free men) and were organised under the overall command of sancak beys into hundereds, under subasis, and thousands, under binbasis.The foor-soldiers, or yaya, were compareably divided into tens,hunderds and thousands.These infantry archers occasionally fought for Byzantium,where they were known as mourtatoi.Müsellems and yayas were at first paid wages,but by the time of Murat I (1359) they were normally given lands or fiefs in return for military service, the yayas also having the special responsibilty for the protection of roads and bridges.

Ranking Structure

These titles could have different meaning in different areas or types of unit.Basically, however, ranks ran as follows


Administrative Officers
Nazır   :   Supervisor of a Crops   

 
Ağa   :   Commander of a regimentor large unit
Kethüda   :   Lieutenant or assistant to a commanding officer
Kethüda Yeri   :   
Executive Officers
Katib   :   Chief Scribe
Çavuş Başı   :   Sergeant-Major
Kapuçu   :   Chief Orderly
Operational Offices
Çorbacı   :   Colonel
Odabaşı   :   Colonel's Assistant
Vakilharç   :   Commissary
Bayraktar   :   Standard Bearer
Aşçı başı   :   Chief Cook
Saki    :   Water Bearer
These last three were middle-ranking field officers.There were also various mülazim and kullukçu, junior officers or orderlies, and çavuş ( sergeant or disciplinary officer)

The Kapıkulu Corps and Janissaries


According to legend the Kapikulu Corps was set up by Kara Halil Candarli, brother in law of Sheikh Edebali.Its infantry units or Janissaries were supposedly founded in 1326 when the recruits were blessed by Haci Bektas.]anissaries were recruited almost exclusİvely from ex-Christian converts, and so it is interesting that the Bektaşis should have adopted so many Christian attitudes and rituals.Their founder and their patron saint both became identified with Greek Orthodox saints, while many Janissaries also carried quotations from the Gospel as lucky charms. Prisoners captured during gazi raids provided plenty of manpower during the 14th century , and not until 1 438 was the devşirmei instigated. This was a kind of human levy; although against Muslim law, it proved unavoidable. The devJirme was even popular in some areas. Bosnian Muslims arranged to be included, though Muslims were normally exempt, while in poor regions parents sometimes bribed officials to take their sons and so give them better prospects in life. Back in the capital the most intelligent were chosen for training as içoğlanı,pages in the Topkapi Palace,while the rest went to work on farms where they learned Turkish and the Muslim faith before becoming Janissaries. The iç oğlani were trained for up to seven years in palace schools which concentrated on character-building, leadership, miIitary and athletic prowess, lan- guages, religion, science, and a creative art of the pupil's choosing. Three further examinations selected men for the Kapikulu cavalry , to be Kapikulu officers and, at the top of the tree, to become milİtary or administrative leaders. All remained bachelors until their training ended, when most married women who had been through a parallel schooling in the Palace harem.Unlike their christian foes, the Ottoman Turks rarely killed captives and a large number of young un-ransomed prisioners were considered a waste of military talent.The best were incorporated into the cavalry six regiments, and the Ottoman rulers also created an elite infantry regiments called Yeniceri


The Janissaries

The Janissaries.-Two notable institutions created by the Ottoman sultans were the military organization of the Janissaries and the civil service, which has been aptly called the "Ruling Institution" by Professor Lybyer. These institutions evolved from the practice by the Ottoman leaders in Anatolia of employing captured prisoners as mercenary troops. Later on, during the conquest of the Balkans, the Turks, with the religious sanction of the grand mufti, took as tribute from the Christian population a percentage of the male children. These became the "slaves" of the sultan. Completely severed from their Christian families, these children were brought up as Moslems and imbued with religious devotion to Islam and loyalty to the sultan. The more able were enrolled in the palace corps of pages and trained to become administrators and officials in the state bureaucracy, the Ruling Institution. The remainder were given a military education and became members of the famous Janissary corps, recognized in the fifteenth and sixteenth centuries as the best trained and most effective soldiers of Europe.

With a military force and a bureaucracy thus recruited from the non-Turkish and non-Moslem subjects, the earlier Ottoman sultans secured effective control over the empire. This they were able to maintain until the forces of corruption inherent in a military state based essentially on exploitation undermined the integrity of the Ruling Institution and changed basically the structure of the Janissary organization.
The Janissaries were closely associated with the religious order of the Bektash Dervishes, whose agha, or chief, held a commission as colonel in the Janissary organization. Dervishes were attached to all the military units of the Janissaries in their barracks and to the troops in the field. Thus the Janissaries closely affiliated with the Moslem Institution of ulemas, muftis, and cadis acquired elements of political power which threatened that of the sultans.

Growing weakness of the sultans in the seventeenth century resulted in the granting of more privileges to the Janissaries, whose officers became a class exempted from the burdens of taxation which even the Moslem population bore. Although Janissaries held a very special position in the empire and their officers had many opportunities to enrich themselves, the rank and file frequently found themselves without pay when the government was in financial difficulties.


Officer
Gradually, the very structure of Janissary organization was changed. Because of the opportunities open to the officers, many Turks sought to have their children enrolled in the Janissary corps, and by the last quarter of the seventeenth century the Janissaries ceased to be recruited from Christian families. Meanwhile, many ill-paid Janissary privates engaged in crafts and commercial activities, becoming prominent in so-called "corporations," which were comparable to the craft and merchant guilds of medieval Europe. This military organization holding a specially privileged position closely allied with a powerful religious brotherhood, eventually became intimately associated with important economic organizations. It thus grew to be a potent instrument of political power. The Janissaries, by riots, and mutinies, forced the sultans to dismiss members of the Divan and grand viziers, and even deposed sultans. While it was frequently described by historians as a Praetorian Guard, the Janissary corps, through its affiliations with other Ottoman institutions, had wider alliances than any mere body of mercenary troops.

The growing corruption of the Janissary corps undermined the military power of the Ottoman Empire and exposed it to foreign invasion. It threatened the very existence of orderly government. Not until 1826 was its power broken and the Ottoman state freed from this dangerous incubus. It was only when the ulemas and the members of the Ruling Institution had come to understand its threat to the very existence of the state that Sultan Mahmoud II was able to obtain their consent to the destruction of the Janissary corps.

The Cavalry

Until the mid-18th. Century provincial sipahi cavalry formed the majority of most Ottoman armies.They numbered around 40,000 men in the 15th and 16th centuries, over half of whom came from the European provinces (Rumelia).Ordinary timar fiefs supported one horseman,while the holders of larger zeamets were also expected to equip mounted retainers or cebelüs.Large still were the hass fiefs of the Sultan's family, viziers and favorite ministers. An ordinary sipahi lived in a village, work his own land, had to pay the peasants for most of their services and received no salary.

The Vassals

Vassals played a more important part in Turkish victories than is generally realized .Most areas accepted Ottoman Suzeranity after the Turks captured their key towns.The sons of many princes served as müteferrika cavalry in the Ottoman capital.T his regiment,which also included the sons of turkish nobleman, formed part of the Kapikulu coprs.Müteferrika were paid, uniformed and educated by the Ottomans while at the same time being hostages.

The Infantry

Ottoman infantry forces went by a confusing number of names, the meanings of which could change over the centuries.Among the first were azaps.Most were Anatolian turks and at first they were only paid for the duration of a campaing.Later they got regular salaries and als acted as garrison troops.

The gönüllüyan (volunteer infantry) who manned local stronpoints could be Muslim or Christian, and were similarly supported by their fellow villagers.

Voyniks were Balkan Christians.They are first recorded as the infantry followers of Christian sipahis fighting for Murat I.

5

Historical Discussion / The Battle of Rodos

« on: April 07, 2011, 08:00:55 am »

Ottoman Cannons and Janissaries at work...

(click to show/hide)

http://youtu.be/H8BanVY1jbs

6

Historical Discussion / The Battle of Belgrade

« on: April 07, 2011, 06:50:08 am »

The glory of the Ottomans!

(click to show/hide)

http://youtu.be/H7fHnbQb2is

The Ottomans won many battles and lost some as well, however they were the most advanced military of their time period.  The western world gained it's modern military might from learning from the Ottomans. 

7

NA (ScotTFO) / TK Alert: Ban Poleepkwa from all servers

« on: March 20, 2011, 04:51:42 am »

Since last night which I was TKed by Poleepkwa on the Fallen server, I get kicked every time I am in the server.  He TK other people as well.  If you would like to keep out a known TK nut case, make sure you ban him from all servers. 

Also, If the Fallen servers represent such people as Poleepkwa, nobody should go to those servers or support them period. 

Here is the screenshot of the people when I was kicked 3 times now: http://cloud.steampowered.com/ugc/559777420336676355/381B9A46B5D47FDC7A5071E36A838BABAC9F970F/

Just make sure if you see Poleepkwa on any server to kill, kick and ban him as much as possible.  The idiot does not deserve to be a part of the community. 

8

Historical Discussion / Ottoman Mining, Metal Working and Fire-Arms Technology in South East Europe

« on: March 19, 2011, 02:41:21 pm »

Ottoman Mining, Metal Working and Fire-Arms Technology in South East Europe from the 15th to 17th centuries:

http://muslimheritage.com/topics/default.cfm?TaxonomyTypeID=14&TaxonomySubTypeID=145&TaxonomyThirdLevelID=-1&ArticleID=701

9

Historical Discussion / Who Wrote the First "Useful" Archery Manual?

« on: March 19, 2011, 02:03:16 pm »

Writings on Archery from the Islamic and Western Worlds:

http://muslimheritage.com/topics/default.cfm?TaxonomyTypeID=14&TaxonomySubTypeID=-1&TaxonomyThirdLevelID=-1&ArticleID=1179

Arap Okçuluk
 
Okçuluk en dikkat çeken İslami askeri teknolojinin yönü
tarihçiler İslam askeri tarihinde böylesine önemli bir rol oynadı çünkü. Kesinlikle hoşlanır
Hadiste yüksek bir durum bazen neredeyse mistik bir etkinlik olarak kabul edilmiş ve.
Ancak, İslam okçuluk gelenekleri at ile eş anlamlı olmadığını belirtmek önemlidir
okçuluk. Ilk Müslüman Araplar arasında Okçuluk bir piyade olayı olduğunu ve bu yüzden büyük ölçüde kaldı
the mid-second/eighth yüzyılda halifeliğin ʿ Abbasi darbe sonrasına kadar. Ayrıca,
Bu piyade okçuluk geleneği, İslam dünyasının batı bölgelerinde baskın kaldı
hatta orada basit Arap yay gibi büyük ölçüde ve Farsça ve Türkçe stilleri yerini rağmen
kompozit yaylar.
 
     
1. İslam öncesi plan ve erken İslam dönemi
Erken Arapça şiir ile silahlı şampiyon tek tek mücadele çok yapmasına rağmen
 1 / 8Arabian Okçuluk - tarihi bakış
D. Nicole tarafından yazıldı
Çarşamba, 26 Mayıs 2010 09:38 - Son Güncelleme Çarşamba, Mayıs 26, 2010 10:45
kılıç, kuzey Arap aşiret kuvvetleri dahil savaşlar büyük ölçüde katılmış gibi görünüyor
savaşa ayak askerler önceki mızrak-silahlı süvari küçük bir elit ile piyade okçular.
Olarak yedinci / korunmuş güney Arap krallarının Benzer şekilde geleneksel savaş dizi
on üçüncü yüzyılda Hint-İran Fahruddin er-Din Mubārakshāh askeri kılavuzu, oluşan
ayak askerlerin önemli birimleri çok küçük monte oluşumları tarafından desteklenmektedir. Bu arada
askeri okçuluk İslam öncesi Berberiler arasında hemen hemen hiç gibi görünmektedir
Kuzey Africa.Given Böyle bir miras, şaşırtıcı olmadığını Arap-İslam ilk dalga
fetihler büyük ölçüde piyade, okçu olan kimi büyük bir kısmı tarafından yapılmıştır.
ilk Müslüman Araplar genel bir saldırı stratejisi içinde taktik savunma savaşları savaştı. Bu
piyade okçu toplu sık sık yerleştirildi rağmen, okçuluk skirmishing başlamak eğilimi
yamaçlarında. Bu tür taktik artan rağmen, geç Emevi zamana kadar kullanılmaya devam
saldırgan süvari bağımlılığı gibi doğrudan da piyade okçu kullanmak üzere bir artış eğilimi
diğer ayak askerlerin desteği. Aşağıdaki yüzyıllarca önemli bir değişiklik olmuştur
aslında statik Levanten okçuluk ile Ortadoğu savaş geleneksel karakteri,
gelenek mobil at okçuluk bir Orta Asya geleneği ile birleştirilmesi. Sonuç olarak çok daha
ortaçağ İslam ordularının bile edemeyeceğiniz beceri ve taktikleri çok daha fazla sayıda üzerine çizebilirsiniz
Avrupalılar hatta Moğollar.
Bizans orduları Avar düşmanları çok şey öğrenmiş olması, temel olabilir
İlk / yedinci yüzyılda Orta Doğu okçuluk kuvvet. Araplar büyük ölçüde görünüyor bu zamana kadar
yerine Sasani-İran okçuluk teknikleri daha Bizans kullanılarak edilmiş. Erken Bizans
okçular çeşitli parmak kullanarak kiriş geri çekerek kendi yöntemini değiştirmek için tavsiye edildi
daha güçlü Orta Asya başparmak çizmek yanı sıra çizer ve zaman yürüyerek olduklarını
muhalefetin etrafında alma umuduyla Düşmanların sırada bir açı çekim için eğitilmiş
kalkanlar. Bizans okçuluk da çekim hızı üzerinde nüfuz gücü vurguladı. Olup olmadığını
benzer eğitim almış erken Caliphal ordularının piyade okçular bilinmemektedir. Aksine
erken Araplar, iki büyük İslam öncesi Orta Doğu imparatorluklarının ordularının da geniş yer
at okçu sayısı, ancak her iki durumda da bu normal olarak atılan ok ise onların bağlar
sipariş saflarında hala duruyorlardı. Ancak bu taktik, profesyonel tarafından devam ettirilecek
değil, ortaçağ İslam dünyasının göçebe, at okçular tarafından. İslam öncesi Sasani-İran
Okçular görünüşe göre yayın güçlü sözde Avar formu kabul ve güvenmeye devam etti
birincil taktik olarak yüksek hızlı duş çekim. Bu bakımdan çeşitli formları dayanıyordu
okçuluk parmak çizmek bir Sasani sürümü de dahil olmak üzere çizmek, hangi bir okçu korumalı
deri bir kapak ile sağ elinin parmakları. Basit tek parça ahşap arada yaylar
inşaat, özellikle gelen Nubians arasında, birçok bölgede kullanılmaya devam
el-Mas ʿ Udi (ö. 345/956) göre, Hicaz ve Yemen İslam öncesi Araplar "kabul
yay kullanımı. "Gerçekte bu geleneği içinde muhtemelen piyade ortak mirası yansıyan
okçuluk teknoloji ve taktik. Geleneksel veya tipik Arap yay açıkça bir piyade oldu
silah ve bazı ahşap çıta tek yapılmış basit yay olmasına rağmen, diğerleri edildi
birbirine yapıştırılmış birkaç kat inşa edilmiştir. Diğer referanslar ithal olduğunu göstermektedir
Bileşik yaylar da biliniyordu. Başka bir özel silah bu etrafında görünüm getirmişti
okçu bir kullanarak küçük, dart gibi ok atmak için etkin zaman ok-rehber,
sıradan yay. Ilk olarak Orta Doğu'da söz olsa da kesin kökeni bilinmemektedir
Bu solenarion olarak bilinen Bizans kaynaklarında. Müslümanlar muhtemelen öğrendi
Bizanslıların ve onlar gibi, Orta Asya ve tacize karşı etkili bulundu
at okçu. Bu rağmen Müslümanlar ayrıca, pelet-yay veya qaws el-bunduq kabul
 2 / 8Arabian Okçuluk - tarihi bakış
D. Nicole tarafından yazıldı
Çarşamba, 26 Mayıs 2010 09:38 - Son Güncelleme Çarşamba, Mayıs 26, 2010 10:45
yerine savaş daha av kullanılır.
2. Mid-second/eighth itibaren mid-fifth/eleventh yüzyıllara
 
Bir adı veya unvanı kıyasla daha hayatta kalmak için ilk Arap askeri kılavuzları biri de İbn tarafından
Geç üçüncü / dokuzuncu yüzyıl Kuteybe el-Dīnawarī. Bu biraz teorik ve esas olarak
süvari rolü üzerinde duruluyor. Yürüyüş günü Ancak, piyade okçuları yerleştirildi
, zırhsız süvari arkasında kendilerine olan zırhlı süvari arkasında merkezi.
Üçüncü / dokuzuncu yüzyıl askeri tez Muhtasar Siyāsat dahil olmak üzere çeşitli kaynaklardan,
el-Ḥurūb, Ebu Sa ʿ id el-Sha ʿ Rani el-Harthamī tarafından belirtmek açık savaşta piyade Okçular '
Geleneksel yer zırhlı mızrak-silahlı piyade arasına arkasında ama öncesinde bir
süvari. Piyade her iki oluşturduğu üzerinden atlı verebilecek alanlar oluşturmak için bir kenara çekti
karşı ücretleri başlatmak. Biraz daha sonraki bir tarihte, hangi sadece bir keyfi doğası yansıtabilir
kaynakları kalan, piyade okçuları spearmen öncesinde yer olabilir. Olmasına rağmen
Kimden yetkili piyade okçuları etkinliğini veya durumu bir düşüş kanıt
Orta Doğu, ʿ Abbasi askeri sistemlerde altıncı / onikinci yüzyıllara onuncu / dördüncü
altın çağ çok sonraki hanedan için ideal kaldı. Burada kayda değer bir
Gerçekte olabilir İslami dizideki "Etiyopya" okçu Bizans açıklaması
Erken Fatımi hizmet Nubians veya Sudan. Onlar kapitone zırh giymek söylendi, çok kullanmak
büyük kompozit yapı daha basit değil ve yaylar, ve öncesinde kendi faaliyet
süvari. Diğer pek çok Müslüman ayak askerler gibi, onlar için süvari arkasında terki sürüp
Bu erken dönemde büyük stratejik mobility.The ana değişiklikleri gerçekleştirmek ilgili
okçu, oldu en önemlisi bu köle işe ghulāms veya Memlûkler
Doğu ve onuncu / dördüncü yüzyıldan itibaren Orta İslam topraklarını elit kolordu. Onlar
yay kullanmak için eğitim almış, aynı zamanda yakın dövüş silah kullanımında usta idi. A
Basra el-Câhız (ö. 255/868-9) tarafından yazılmış çeşitli halkların esas hakkındaki didaktik argüman,
, Türk gücü onun ok yattığını ama bunlar olmadan zayıf olduğunu ifade etti ki
the Khurāsānī güç Bağdat'ın ABNA ʾ piyade yetenekli olduğunu kılıcını yatıyordu, ama
Tüm silahları ile. Diğer kaynaklar Türk Ghulam at okçu Farsça kullanılır nasıl tarif
parmak, bir deri yarım iş eldiveni ile berabere
yanı sıra daha yorucu ama daha güçlü bir Türk-Moğol başparmak çizin. Savaşında
223/838 gibi asker Dazimon (Toqat) bir Bizans ücret yenmek için disiplinli saflarında vurdu
neredeyse kesinlikle yüksek yoğunluklu "duş sürekli etkinliğinin bir örnek ne de
yerine bireysel düşmanlar da daha hedef alanda "çekim. Tam olarak eğitilmiş at okçu oldu
sözde iki, sol elinde bir demet alınan beş oklar, kaybetme yetenekli ve
bir buçuk saniye. Belki bir abartı olsa da, at ideal becerileri belirtilen
okçuluk. Yayını Roma döneminden bu yana Ortadoğu'da hayatta olabilir ya da olabilir
Çin yeniden yürürlüğe edilmiş, ya da yeniden ortaya çıkma kombinasyonu sonucu olabilir
faktörler. Büyük kare veya duvara monte tatar yayı açıkça onuncu yüzyıldan kalma / dördüncü geç biliniyordu
İran ve sözde cirit kadar büyük oklar vurdu. Onun Farsça isim charkh (Ar. jarkh) olabilir
bir ırgat tarafından yayılmış olduğunu gösterebilir "tekerlek" olarak tercüme edilebilir. Daha fazla
ayrıntılı Arapça qaws el-ziyār iki bir burulma güçlü mancınık olarak yorumlanır oldu
ayrı bir silah. Ancak, dönem ziyār güç kaynağı sevk ve de kullanılabilir
Tek kollu, torsiyon güçlü kuşatma silahları için. Küçük yayını Müslüman yürüyerek kullanıldı
 3 / 8Arabian Okçuluk - tarihi bakış
D. Nicole tarafından yazıldı
Çarşamba, 26 Mayıs 2010 09:38 - Son Güncelleme Çarşamba, Mayıs 26, 2010 10:45
dördüncü / onuncu yüzyıldan itibaren asker ve genellikle "ayak / ayaklar" ya da tespit edilmiştir
"Üzengi" yay. Eski ve büyük doğrudan bowstave üzerinde ayak koyarak yayılmış oldu
ikinci hisse senedi ön ekli bir ayağı için bir metalik üzengi sahipti. Ancak,
Bu erken el yayını birincil füze silah olarak kompozit yay atmak değildi
İslam dünyasının, belki de kendi ana rakip gelişmiş çünkü
oldukça ilkel basit yay daha bileşik yay. Yaylı tüfek, ancak bir rol oynadılar
Bu dönemde kuşatma ve deniz savaş.
3. Türk-Moğol ve Hint etkisi
Merkez asker-Müslüman Asya ya da geçersiz başka-teyit yazılı açıklamalar
Bu kültürlerin içinde at okçuluk önemi. Onların askeri gelenekler dayanmaktadır
at okçuluk taciz ve yayılma taktikleri ve bu olana kadar öyle kalacak
ateşli silahlarla donanımlı modern orduları tarafından boğulmuş. Erken İslam Arapça kanıt
dönemde İslam öncesi Orta Asya Türk süvari hafif ve swifter olma eğilimi doğruladı
Müslüman muhatapları daha süre zırhlı yakın dövüş oranı sorunu
Yedinci / on üçüncü yüzyılda Moğol orduları içinde neredeyse zırhsız at okçu için süvari
tartışma konusu olmaya devam etmektedir. Kanıt, önce ve sonra, bu Moğol orduları gösterir
onların batı Hanlıkları çoğu tarafından İslam'ın kabulü, genellikle sırasında ok yaylım ateş
atlı dalgaları, tekrar şarj eder. Bu muhtemelen ilgili tek veya sınırlı sayıda
yakın mesafeden çekim ve uzun menzilli taciz ek olarak yapılmıştır. Bir yüzyıl
bir buçuk sonra Timur Lang Moğol ve İslam Ortadoğu hem de etkili kullandı
at okçuluk taktikleri, piyade okçular da bir rolü sahipti. Yayını devam
Moğol fethinden sonra İran kuşatma savaş kullanılır. Bunlar büyük ve dahil
sözde Çoklu charkh kaman onun Farsça isim rağmen, neredeyse kesin olduğu,
Uzakdoğu'dan tanıttı. Diğer konularda tatar yayı olarak kabul edilmeye başlandı
İslam dünyasının en doğu bölgelerinde "Batılı" silah olsa da bu bağlamda terim
Babür Hindistan ve İran'dan bakıldığında "Batılı" de Ortadoğu anlamına geliyordu. Hindistan kendi vardı
İslam okçuluk üzerine okçuluk gelenekleri, ancak onların etkisi sınırlıydı. Klasik göre
Atharvaveda askeri ve idari metin, Hint piyade okçular bir diz çökmüş çekilmiştir
pozisyon çok benzer mızrak ve cirit, silahlanmış ayak askerler tarafından desteklenen
Yedinci / on üçüncü yüzyılda İslam kuzey Fahruddin er-Din Mubārakshāh savunduğu taktikler
Hindistan. O ayak askerlerinin dört sıkışık sırada sadece üçüncü bir savaş dizi tavsiye
okçu idi. Cirit ile silahlı adamlar ön sırada oluşan ve herhangi bir gösterge olduğunu yoktu
arka süvariler yay ile silahlı edildi. Öte yandan, filler net olarak görev yaptı
Okçular ve cirit atıcılar her ikisi için de avantajlı puan. Gerçek şu ki sırasında dördüncü / onuncu
yüzyıl, ve bir dereceye kadar sonra, Hint okçular da omuzlarında kendi quivers asılı
yerine monte okçuluk daha piyade sürekli baskın işaret etti. Basit yay
değil en yay bambudan yapılmış olsaydı, Güney ve Güneydoğu Asya'da hayatta, ama burada çok
veya kamış yerine ahşap. Bu tür silahlar Hint okçular eski yüksek bir üne sahip
ama zaman şimdi Müslüman okçu bileşik yaylar tarafından üstünlük sağladı edildi. Basit yay edildi
Ayrıca İslam öncesi dönemde Güneydoğu Asya savaşçılar tarafından kullanılır. Kompozit yay vardı
yine de İslam gelmeden önce Hindistan'da uzun biliniyor, ancak uygun olmayan kanıtlamış oldu
Bölgenin iklimi bir yöntem kadar lak ile su geçirmez onlara bulundu, olarak görüldüğü
geç ortaçağ dönemi sonrası.
4. Daha sonra ortaçağ dönemi
 4 / 8Arabian Okçuluk - tarihi bakış
D. Nicole tarafından yazıldı
Çarşamba, 26 Mayıs 2010 09:38 - Son Güncelleme Çarşamba, Mayıs 26, 2010 10:45
Selçuklu Türklerin varış Orta Asya at yaygın ama kısa dominant olmasını sağladı
okçuluk dağılma ve taciz taktik İran içinde, Orta Doğu parçaları ve
Anadolu'da yeni fethetti. Bir süre sonra, alanında kendi gelenek konsantre
duş-çekim at okçuluk sürekli canlandırdı. Bu bölgelerin dışında Saljūqs az vardı
kurulan İslami okçuluk geleneklerin etkisi. Ayrıca, Türk taciz okçuluk
, raporun ikinci yarısında parçalanmış Arap ordularına karşı başarmıştı taktikleri
onbirinci / beşinci yüzyılda sadece birkaç yıl sonra Haçlılara karşı başarısız oldu. Ancak geç tarafından
Altıncı / on ikinci ve on üçüncü / yedinci yüzyıllarda, geleneksel Ortadoğu okçuluk beceri ve
ilgili taktikler yeterince Haçlılar karşısında Eyyubi ve Memluk kuvvetleri için canlandırmıştı
daha büyük bir güvenle açık savaşta. Örneğin, 587/1191 yılında Arsūf savaşında Salah
al-Din bulunuyor piyade alayı ile, üçüncü Haçlı ordusu taciz ileri gönderildi
okçular askeri kılavuzları tavsiye gibi önde kendi süvari ilerlemektedir. Gerçekte ise
Kendisinden öncekilerin Müslüman asker borç, çeşitli eğitim kılavuzları da tanındı süre
Birçok görünüşte kuramsal metinler altında yatan gerçeklik karşı mücadele sırasında açıktı
Haçlılar. Müslüman komutanların büyük bir amacı bir düşman süvari ayrı kaldı
onların koruyucu piyade. Bir kez elde edildiğini, düşman atları aşağı vurdu olabilir
hatta yakın savaşta ok ve, tarafından, düşmanlar 'atları birincil hedefi olmaya devam ediyor. Piyade,
artık her zaman mevcut olsa da, ile, geleneksel bir savunma rol oynamaya devam
büyük önem okçu atanan olmak ve bazen crossbowmen için. A
on üçüncü yüzyıl / yedinci Memluk süvari referans bir düşman hattının merkezinde şarj
onun bayrakları devirmek ve sinyal davulcular vurmaya, böylece karşı mahrum
iletişim onun araçlarının komutanı, ilk olarak benzer taktikler hatırladı
İslam tarihinin yüzyıllar. Mısır ve Suriye de daha sonraki ortaçağ Memlûk Sultanlığı
okçuluk ilgili olarak özellikle nerede, mevcut İslam askeri geleneklerine sadık kaldı.
Aslında, temel erken sekizinci / on dördüncü yüzyıl Memluk taktik İbn-i Haldun'un açıklaması olabilir
zor (Bosworth bakınız Orduları) Asya az Merkezi olması. O Memluk kuvvetleri devam
alışkanlıkla atından sonra bile diz çökmüş veya çekilmiş yere onların quivers boşalttı
pozisyon çömelme, her rütbe önde biri tarafından korunmaktadır. Bu da olabileceğini düşündürmektedir
sırada alternatif bir dizi ileri ve geri gitmek için eğitilmiştir. Tarafından
Altıncı / on ikinci yüzyılda bazı okçuluk önemini dikkate değer bir artış olmuştu
Kuzey Afrika'nın bazı bölgelerine. Fas olabilir, aslında, bir piyade okçuluk geleneklerini korumuşlardır
Erken İslam kez olsa da bu aynı şekilde, Endülüs geri akan olabilir nerede
önemli kalmıştı. Bu gelenek Ebu Muhammed Cemal ve yazılarında korunur
ancak son zamanlarda yıllardır ne de kabul görmüş al-Din İbn Maymun,
okçuluk sonraki bir Memluk tez olduğu düşünülmektedir. Piyade ve deve sürme rolü monte
piyade boyunca, beşinci geç / onbirinci yüzyıldan beri Murābiṭūn güçleri fevkalade olmuştu
savunma erken İslam tarzı savaş taktikleri ile. Yine de olası görünüyor eski olduğunu
Okçuluk üzerinde cirit için Berberi tercihi en az altı göçebe aşiret arasında, kalıcı
zorlar. Yürüyerek bir adam tarafından bir kalkan altından çekim başparmak ile pratik olarak
bir ok yay sağında gider çizin. Bu teknik bir erken resimli olmuştu
sekizinci yüzyıl / saniye Emevi duvar resmi ve hala sixth/twelfth- tanımlanmıştır ve
Yedinci / on üçüncü yüzyılda İslam eğitim kılavuzları, kuşatma savaş için uygun kabul ediliyor
o düşman yakın almak için bir okçu etkin olarak. Arap askeri hayatta kalan bir yakın okuma
Murda b. öyle ki gibi kılavuzları ʿ Ali el-Ṭarsūsī yanı sıra gelen mücadele ayrıntılı hesapları
Bu dönemde, ikinci saldırıya, bir at okçu bir mızrak bir adam karşı savunmasız olduğunu gösteriyor
onun sağ ya da korumasız taraftan. Bir okçu da düşman atlı bulunuyor hedefleyen tavsiye edildi
 5 / 8Arabian Okçuluk - tarihi bakış
D. Nicole tarafından yazıldı
Çarşamba, 26 Mayıs 2010 09:38 - Son Güncelleme Çarşamba, Mayıs 26, 2010 10:45
saddlebow bu nedenle yüksek uçtu eğer düşük veya adam uçtu eğer ok atın isabet. Bir süvari ise
Bu adam yakın olduğu kadar beklemek okçu için daha iyiydi kılıcı ile bir okçu saldırdı
rakibi silahlı ise çekimden önce, ama daha uzak bir mesafeden çekim başlamalı
bir mızrak veya yay ile. O bir mızrakçı ve kılıç hem saldırısına ise o denemelisiniz
mızrak-silahlı adam ilk ateş. El-Ṭarsūsī göre, piyade okçular kendi yay tutabiliyordu
yatay bir duvar arkasından çekerken, süre at okçu üç ek tutmak gerekir
onların sol elinde ok çekim iken, longestablished tekniğin açık bir gönderme
duş çekim. At seçkin bir Memluk ölümü üçüncü sırasında öldürüldü
Gibi Baha ʾ al-Din İbn Shaddad tarif Acre Haçlı kuşatması, daha fazla, biraz ekler
umutsuz, detaylar. Onun geri barınma bir kaya ile durdu ve onun kadar koyunda düşmanlarını tuttu
oklar tükendi. Boğulmuş kadar onun kılıcıyla savaşan kadar ulaşamadılar yardımcı olun.
Basit bir yay yakalanan için altıncı / onikinci yüzyılda Ortadoğu'da yeterince sıradışı edildi
Örneğin Akka kuşatması sırasında Salah al-Din ile gösterilecek. Öte yandan, basit yay
bildirildi ağacı lif yapılmış dizeleri ile onbirinci / beşinci standart silah kaldı
Altıncı / on ikinci yüzyıl İslam öncesi Gana, hemen İslam güney yayılması önce
Sahara. Daha doğuda Nubians benzer akasya ağaç basit yay, kullanmaya devam etti
Eski Mısır bu, sekizinci / fourteenthcentury Etiyopya basit yay tarif ederken
Kısa bir beraberlik ve pamuklu bir dizi uzun bir silah olarak.
İslam sınırları ve hemen ötesinde kullanılan ilkel silahların aksine
dünya, gelişmiş çeşitli biçimlerde kompozit yaylar şimdi boyunca okçuluk hakim
İslam Heartlands. Basit bir tahta içeren bir tatar yayı ve etkili menzili
bowstave tam gelişmiş Türk bileşik yayın daha az ve aynı zamanda daha fazla oldu
uzun mesafelerde amacı zor. Diğer yandan aerodinamik daha kısa bir çekim
etkin ve potansiyel olarak daha ağır cıvata ve ağırlık, tabii ki, ne bir füze kendi verdi
güç delici. Bu tür silahların bir bowstaves yapılmış başlandı tam olarak ne zaman
Kompozit inşaat belirsiz kalır, ancak Suriye son arkeolojik kanıtlar
bu geç altıncı / onikinci onüçüncü / yedinci yüzyılda, kısa bir süre önce bilindiğini göstermektedir
tatar yayı inşaat böyle bir yöntem Avrupa'da kaydedildi. Not da önemlidir
Bu, aynı malzemelerin bazı bileşik yapımında olarak kullanılmıştır rağmen
el yay, iç yapısı ve tatar yayı dış şeklini tamamen bertaraf edildi
farklı. Bir daha güçlü form a bir kemer-ve-kanca en erken başvuru
el tatar yayı (bkz. geç altıncı / onikinci yüzyılda Mısır askeri kılavuzu bulunur
el-Ṭarsūsī, Traité, 110, 132) ve sert kompozit gelişimi ile ilişkili olabilir
tatar yayı lama. At sırtında çekim yaparken yerinde bir tatar yayı cıvata tutmak Benzer bir klip
ya da yüksek bir konumdan aşağıya yönelik ilk mid-eighth/fourteenth-century görünür
Mısır askeri manuel (Latham ve Paterson, Saracen Okçuluk, 87-8 bakınız), her biri
esasen Batı Avrupa gibi yaylı tüfek geleneksel görünümü bozdu
silah, İslam dünyasında sınırlı ölçüde kullanılır.
D. Nicolle
Bibliyografya
el-Ensari, ʿ U. b. I. el-Awsī, ed. ve çev. GT Scanlon, savaş bir Müslüman manuel, Tafrīj al olmak
kurūb fī Tadbir al ḥurūb,
Kahire 1961
 6 / 8Arabian Okçuluk - tarihi bakış
D. Nicole tarafından yazıldı
Çarşamba, 26 Mayıs 2010 09:38 - Son Güncelleme Çarşamba, Mayıs 26, 2010 10:45
Baha ʾ al-Din İbn Shaddad, Selahaddin Eyyubi olan nadir ve mükemmel tarih, ya da, el-Nawādir
el-sulṭāniyya wa l-maḥāsin el-yūsufiyya,
çev. D. S. Richards (Aldershot 2002), 91-2
Bosworth, CE, Ebu Amr ʿ ʿ Osman el-Ṭarsūsī bulunuyor Şiyar el-thughūr ve Arap son yıllarında
Tarsus'ta kural (4th/10th yüzyıl),
Greko-Arabica 5 (1993), 183-95
İdem, B. Lewis (ed.) içinde Peygamber Orduları, İslam dünyası (Londra 1976), 205
Boudot-Lamotte, A., Qaws, EI2
Canard, M., La alay du Nouvel bir chez les Fatimides, Annales de l'Institut Orientale de
la Faculté des Lettres d'Alger 10
(1952), 364-98
Eguaras, AM, LS Pérez, ve E. De Santiago-Simon, La Ballesta Nazari del museo
Arqueologico de Granada, Cuadernos de la
Alhambra 18 (1982), 179-82
Fahruddin er-Din Mubārakshāh, Edeb el-Harb, çev. E. McEwen, IQ 18 (1974), 76-99
İdem, Edeb el-Harb wa-l-Şuja'yı ʿ bir, ed. A. S. Khwānsārī, Tahran 1969
Faris, NA ve RP Elmer, Arap okçuluk, Princeton 1945, şimdi metnini olarak kabul
7th/13th-century Fas
okçuluk uzmanı Ebu Muhammed Cemal el-Din İbn Maymun
Fries, N., Das Heereswesen der Araber zur Zeit der Omaijaden Nach Taberî, Tübingen 1921
García Gómez, E., Armas, Banderas, tiendas de Campana, monturas y correos en los anales de
El-Hakem II por ʿ Isa Razi,
Andalus 32 (1967), 163-79
Textos de Gomez Moreno de Gómez Moreno, M., Pinturas de Moros en el Partal (Alhambra)
sobre la Alhambra musulmana.
Cuadernos de la Alhambra 6 (Granada 1970), 141-82
el-Harawī el-Mawṣilī, Les Conseils du Şeyh el-Harawī à un prens Ayyūbide, çev. J.
Sourdel-Thomine, BEO 17 (1961-2),
205-66
Harmuth, E., Eine Arabischer Armbrust, Zeitschrift für Historische Waffen-und Kostümkunde 25
(1983), 141-4
el-Harthamī, Ebu Sa ʿ id el-Sha ʿ Rani, Muhtasar siyāsat el-ḥurūb, der. ʿ A. ʿ Awn ve M. Ziyāda
(Kahire 1964), 40-2
İbn Hudhayl ​​el-Andalusi, çev. MJ Viguera, Gala de Caballeros, blasons de paladines, Madrid
1977
İbn Hudhayl ​​el-Andalusi, çev. L. Mercier, La parure des şövalyelerinin et l'insigne des preux, Paris
1924
Basra el-Câhız, Câhız ... Türklerin açıklar konusunda ..., çev. C. T. Harley Walker, JRAS
(1915), 666, 671-2
İdem, Rasa ʾ il el-Câhız, ed. ʿ A. Harun (Kahire 1965), 45, 52-3
Klopsteg, PE, Türk okçuluk ve kompozit yay, Evanston 1947
Latham, JD, ve WF Paterson, İslami bir askeri manuel ok ağırlıkları incelendiğinde,
JSS 10 (1965), 253-61
İdem, Saracen okçuluk. Okçuluk bir Memlük çalışma (yaklaşık bir İngilizce sürümü ve fuar
M.S. 1368), Londra 1970
Latham, JD, Memluk at okçu ile ilgili notlar, BSOAS 32 (1969), 257-67
 7 / 8Arabian Okçuluk - tarihi bakış
D. Nicole tarafından yazıldı
Çarşamba, 26 Mayıs 2010 09:38 - Son Güncelleme Çarşamba, Mayıs 26, 2010 10:45
İdem, gibi-sibāq Maydan, JSS 13 (1968), 241-8 anlamı
el-Mas ʿ Udi, Murucü'z-Dhahab, ed. ve çev. C. Barbier de Meynard ve A. Pavet de Courteille
(Paris 1861-1877), 2:382-3
Nishamura, D., yayını, ok-rehberleri ve solenarion, Byzantion 58 (1988), 422-35
El Sarraf, S., D. Alexander, ed., Furusiyya, vol Memlûk dönemin Furūsiyya edebiyat. 1
Yakın sanatında at
Doğu (Istanbul 1996), 118-35
Schwarzlose, FW, Die Waffen der Alten Araber, Leipzig 1886
Selby, S., Asya Okçuluk gelenekleri, Hong Kong 2003
Soler del Campo, A., La evolución del armamento ortaçağ en el reno Castellano-Leones y
Endülüs (siglos XII-XIV),
Madrid 1993
el-Ṭarsūsī, Murda b. ʿ Ali, Un Traité d'armurerie oluşturmak dökmek Selahaddin Eyyubi, ed. ve çev. C. Cahen,
BEO 12 (1947-1948), 103-60
İdem, Katkı à l'étude de l'archerie musulmane, çev. A. Boudot-Lamotte, Şam
1968
el-Zardkāsh, İbn Aranbughā, el-Anīq fī l-manājanīq, ed. I. Hintçe, Halep 1985
İdem, İbn Aranbughā el-Zardkāsh, ed Armoury manuel. F. Sezgin, Frankfurt 2004

10

Suggestions Corner / Battlefield Maps vs. Urban Skirmish Maps

« on: March 19, 2011, 11:07:19 am »

Why are 90% if not 100% of all the maps on cRPG nothing but TREES, HOUSES, and HILLS?

Do you think any battles in history were fought on a "Battlefield" and that is why they call it a "Battlefield"? 

We need to have some cRPG SERVERS that play nothing but PLAINS and STEPPE or OPEN FIELD maps or aka 'BATTLEFIELD' Maps. 

Just imagine fully armored knights charging the field in battle, pikemen, archers in stake boxes, etc.  Real battlefield like Total War style but you have control of your individual warrior!

11

Suggestions Corner / Removing all the laggy "Blank" maps

« on: March 17, 2011, 06:11:46 pm »

I was hoping that we could use smaller maps or more plains/steppe maps that have less items to create massive lag and fps down to 5.  The last few games have been nothing but people complaining about lag and fps rates due to massive players and big maps with too many trees/buildings. 

12

Suggestions Corner / More choices on clothing, armor, banners, weapons etc.

« on: March 17, 2011, 11:05:42 am »

I wish we could have more period clothing, armor, helmets, banners, with cool rugged colors etc. 

Personally I would love to see some Persian and Turkish stuff mixed in ;)

13

Suggestions Corner / Restore to Original...No Nerfing Period!

« on: March 17, 2011, 09:55:32 am »

All weapons, horses, armor, etc. should be allowed at full power...nerfing is BS.  Once all weapons are available at full potential, then everything will balance itself out.  Then people may need to learn some real skills and know why their weapons IRL would be good or not historically.  ie. Turkish Archery (http://www.turkisharchery.info/?p=overview) was the best in history along with the Japanese and English.  However, recently Crossbows have better accuracy, which is crazy.  In fact, I would love to see auto couching for as long as you hold down like in original M&B.  Realism is why people tend to play this game, otherwise they would be playing WOW.

14

General Discussion / Couched Lancing without recovery time...

« on: March 08, 2011, 02:59:16 am »

They need to switch the gameplay back to classic where you have couched lancing without recovery time.  Really in the fast paced battles in cRPG it almost makes the lances useless and not realistic. 

15

General Discussion / EU Maps better than NA Maps

« on: March 06, 2011, 01:05:04 am »

The EU Maps are better to play on, even with lag if your playing from the USA because they don't use all the ridiculously huge maps with too many trees, rocks, buildings, etc. 

Big maps are fine if they don't have all the extra garbage, but the extensive use of big maps with heavy amounts of objects plus the excessive kicking and banning requests makes you go play on the EU servers.  I get less lag and don't have to hit 1 or 2 for banning/kicking that much when I am on EU servers. 

What is sad is that I live in the USA and get 23 ping, but the massive maps and other banning/kicking stuff gets annoying.